Beni Bu Havalar Mahvetti

                                                     

Yazılara başlarken hep zorlanırım.Ama bir giriş cümlesi getirdiğimde ardı arkası kesilmez.Bazen hayat çok anlamlı aynı zamanda da çok anlamsız geliyor.İnsanoğlunun bitmez bilmez tatminsizliği,şükürlüğü...Kimine göre daha ne ister ki insan dediği şeylerin kimisine yetmediği ve olanaklarını hakir görmesi.İnsan kaybedince anlıyor elindekinin kıymetini ahlanıp vahlanıyor.Ders alıyor mu derseniz bence almıyor.Çünkü kaybettiklerine ulaştıktan bir süre sonra unutuyor ve tekrar başlıyor şükürsüzlüğe...Bugün hava kapalı diye mi karamsarım bilmiyorum ama bildiğim tek şey var ki böyle havalar bana ve bünyeme tepki diye var.İçi sıkılan,kapalı havalara tepki olarak doğan,enerjisi bitmiş,"beni böyle havalar mahvetti" diyen herkese günaydın...